Deze vierde Opvoedbalans gaat over de spanning tussen variëteit en focus, tussen het aanbieden van alternatieven (‘je kunt het ook zo zien’) versus het versterken van identiteit (‘dit is wie je bent’). Dit is een belangrijk spanningsveld dat gaat over de vraag in welke mate wij jeugdigen kunnen helpen worden wie ze (willen) zijn. Deze vierde Opvoedbalans gaat over de spanning tussen variëteit en focus, tussen het aanbieden van alternatieven (‘je kunt het ook zo zien’) versus het versterken van identiteit (‘dit is wie je bent’). Dit is een belangrijk spanningsveld dat gaat over de vraag in welke mate wij jeugdigen kunnen helpen worden wie ze (willen) zijn.

In dit hoofdstuk tonen we verschillende voorbeelden van goede (en soms minder goede) pogingen om een balans te vinden tussen openstaan voor nieuwe leerervaringen én het helpen focussen op een nieuw verhaal, project en identiteit. We werken dit uit aan de hand van zo’n tien voorbeelden. In dit hoofdstuk tonen we verschillende voorbeelden van goede (en soms minder goede) pogingen om een balans te vinden tussen openstaan voor nieuwe leerervaringen én het helpen focussen op een nieuw verhaal, project en identiteit. We werken dit uit aan de hand van zo’n tien voorbeelden.

In dit hoofdstuk gaan we naar de kindertijd en bespreken we de ontwikkelingsfasen waarin de twee polaire ontwikkelingsgebieden het meest dominant aanwijsbaar zijn. Het gaat daarbij enerzijds om het openstellen van de psyche voor het leren van nieuwe vaardigheden en inzichten (divergentie, variëteit, korte termijn) en anderzijds om het toespitsen van de psyche door het samenbrengen van al het geleerde in het beleven van ee... In dit hoofdstuk gaan we naar de kindertijd en bespreken we de ontwikkelingsfasen waarin de twee polaire ontwikkelingsgebieden het meest dominant aanwijsbaar zijn. Het gaat daarbij enerzijds om het openstellen van de psyche voor het leren van nieuwe vaardigheden en inzichten (divergentie, variëteit, korte termijn) en anderzijds om het toespitsen van de psyche door het samenbrengen van al het geleerde in het beleven van een identiteit die richting helpt geven aan het handelen (convergentie, focus, lange termijn). Zowel het leren van nieuwe vaardigheden als de identiteitsontwikkeling zullen natuurlijk het hele leven blijven plaatsvinden, maar er zijn wel periodes in de ontwikkeling van kinderen aan te wijzen waarin de gebieden het meest naar voren komen. In paragraaf 1 behandelen we de ontwikkelingsprocessen die zijn gericht op het openstellen: de op variatie gerichte ontwikkelingsprocessen (divergentie). Hierin behandelen we individuatie-separatie, leren (alsof-denken), spelen, het belang van humor, spiegelen en verschillen. In paragraaf 2 behandelen we de processen die zijn gericht op het toespitsen van de mentale kracht: de op focus en identiteit gerichte ontwikkelingsprocessen (convergentie). Meer weergeven

In dit hoofdstuk behandelen we twee groepen afweervormen die verwantschap hebben met de thema’s die we hiervoor hebben behandeld. In paragraaf 1 bespreken we afweervormen die gebruik maken van variatie, spel en verwarring (divergentie). In paragraaf 2 gaan we in op afweervormen die gebruik maken van focus en blikveld vernauwing (convergentie). In dit hoofdstuk behandelen we twee groepen afweervormen die verwantschap hebben met de thema’s die we hiervoor hebben behandeld. In paragraaf 1 bespreken we afweervormen die gebruik maken van variatie, spel en verwarring (divergentie). In paragraaf 2 gaan we in op afweervormen die gebruik maken van focus en blikveld vernauwing (convergentie).